De wereld op z’n kop

Vrijdag 1 maart. De hemel is onbewolkt, de pistes perfect. Zo mooi is het nog niet geweest en dat juist op deze dag die 17 jaar geleden eigenlijk overgeslagen had moeten worden. Dan had ik nu nog een dochter gehad.
We gaan skiën vandaag en van de zon genieten. Jack had gisteren wat last van zijn rug en is na de eerste skipoging (gisteren) gestopt. Daarom hebben de Vissertjes die dag lekker gewandeld. Zo ontdekt je nog eens mooie wandelpaden. Er wordt hier overigens erg veel gewandeld. Soms zie je hele groepen. Daarnaast kun je je ook nog verplaatsen in het rijtuigie achter de kont van het paard. Maar daarvoor moet je wel een beetje in de buidel tasten.
Onderweg komen we een bruidspaar op ski’s tegen. Ze zijn zojuist in het kerkje bij Tirler getrouwd. We feliciteren hen in het Duits, maar ’s avonds horen we van andere Hollanders dat het een Hollands echtpaar was. Zij was in een ijsblauw rokje en een witte stola. Hij in pak met das.
Vandaag hebben we ook een poging gedaan onze skikunsten op de film vast te leggen. Je moet wel even weten dat Jack links is. Toen we dus vanavond de resultaten gingen bekijken, moesten we op onze kop gaan staan om de beelden te kunnen bekijken. Morgen doet Jack een nieuwe poging en draait z’n apparaat dan naar links in plaats van naar rechts, en dan moet het lukken. Morgen is het wisseldag. Maar wij vertrekken pas zondagochtend. Jack en Fery naar huis en Ad en ik naar Samnaun. Men voorspelt voorlopig mooi weer. Maar er is niets veranderlijker dan het weer. We zien het dus wel. Morgenavond gaan Jack en Ad in ieder geval in de hotelgarage de sneeuwkettingen op de banden van de auto aanbrengen. Want we hebben er geen vertrouwen in dat we met onze winterbanden van hier op de ‘grote’ weg kunnen komen.